Sezoni 1999-2000 është një nga më emocionuesit në historinë e Realit të Madridit. Skuadra e bardhë përjetoi momente ankthi, aq të vështira sa erdhi për të parë zonën e rënies më pranë se majës.
Më 18 nëntor, u njoftua shkarkimi i Xhon Benxhamin Toshak. Marrëdhënia mes uellsianit dhe lojtarëve të tij kaloi nga tensioni në të padurueshme kur më 3 nëntor, pas fitores 2-3 në “Vajekas” (Rajo Vajekano), trajneri i bardhë (si në vitin 1989) shenjëstroi portierin e tij duke zbërthyer një nga një gabimet e Albano Bizarrit. Lorenzo Sanz thirri Del Bosken në pankinë. Trajneri nga Salamanka iu desh të menaxhonte një periudhë të turbullt, në të cilën lojtarët e të rinjve si Meka dhe Zárate u shfaqën si një dorë në momente shumë delikate.
Të mbërthyer në La Liga (ata do të përfundonin në vendin e pestë) dhe me një frikë të mirë në çerekfinalet e Kupës kundër Méridës (1-0 në Madrid dhe 2-1 në ndeshjen e dytë, me kohë shtesë), më 10 mars lojtarët madrilenë u thirrën në “Ciudad Deportiva” dhe të përgatiteshin për vizitën në Sevilje të nesërmen dhe një ndeshje vendimtare në Champions League. Pas humbjes përballë Bajernit, vendi i dytë dhe një vend në çerekfinale ishte një ballafaqim mes Realit dhe Dinamos së Kievit.
Ukrainasit ishin vizitorët në ditën e parafundit, ditën e 14-të. Atë mëngjes, më 10 mars, Nikolas Anelka informoi Del Bosken se nuk do të stërvitej. Francezi, milioneri që firmosi nga vera e kaluar (5.6 miliardë peseta, 33.5 euro, Madridi pagoi për Arsenalin) kërkoi të takohej me trajnerin dhe ndihmësin e tij. Në zyrë ai u shpjegoi se ndihej i përjashtuar, se nuk ishin të kënaqur me golat e tij (ai kishte shënuar katër gola zyrtarë, dy në Kupën e Botës për klube dhe një në Barcelonë). Ai erdhi për t’i thënë, pak a shumë, se kishin një mani ndaj tij si i huaj. Habia e trajnerëve u kthye në zemërim nëpër zyra. Aq më tepër kur, pasi deklaroi rebelimin e tij në “Marca”, ai sulmoi ashpër shtypin në vendin e tij: “Hierro dhe Del Boske flasin për mua nga pas”; “Më përzunë nga zyra në mënyrë të keqe. Unë nuk jam qen”; “Mendojnë se do të kem frikë. Nuk më njohin”…
Del Boske u përpoq ta qetësonte: “Duhet të stërvitesh, Nikolas, ke një sërë detyrimesh për të përmbushur, kjo nuk është shkollë dhe duhet të jesh profesionist”. E pamundur! Anelka u hoq menjëherë. Ai udhëtoi për në Sevilje dhe për çdo mungesë u propozua një gjobë prej 240 mijë eurosh.
DORA E MAJTË – Madridi avancon në Evropë me djersë të ftohta. 2-2 me Dinamon e Kievit i detyroi ata të mposhtin Rozenborgun në Norvegji. Ai e bëri këtë me një gol të Raul që në fillim dhe me shumë rezistencë. Më pas erdhi nata në “Old Trafford”, nata e Redondos. Dhe në gjysmëfinale, përsëri Bajerni. Ishte 3 maj. Më 5 prill, Anelka ishte rikthyer në skuadër. Pa kërkuar falje për asgjë dhe askënd. Në datën 8 ai u fut në listën e të grumbulluarve për në Vigo.
“Ai është vetëm një lojtar tjetër. Do të shohim se si do ta përdorim atë”, shpjegoi Del Boske. Të mërkurën më 12, Anelka luajti sërish: 0-0 kundër Espanjolit në ndeshjen e parë gjysmëfinale të Kupës dhe me tribunat të ndara. Kur Bajerni mbërriti, Del Boske mendoi se Anelka ishte më i miri për linjën e tij sulmuese. Nuk kishte rëndësi se çfarë kishte ndodhur. Pas katër minutash, francezi u përball me Kahn dhe e goditi lartë. Ndeshja përfundoi 2-0. Në Mynih, ai filloi përsëri. Janker shënoi shpejt 1-0, por një goditje e shkëlqyer me kokë nga Anelka barazoi dhe vendosi rezultatin përfundimtar 2-1, duke e çuar Madridin në finale. Në Paris, në fitoren 3-0 kundër Valencias, nisi Anelka. Ai ishte kampion i Evropës. Futbolli dhe gjërat e tij.
PANORAMASPORT.AL
