Një ndjenjë habie pushtoi të gjithë, në “San Siro” dhe jashtë tempullit milanez të futbollit, kur u pa se gjuajtësi i parë i penalltive i zgjedhur nga Reali i Madridit ishte Lukas Vaskez.
Habia u shtua edhe më kur lojtari i të rinjve të Realit u pa teksa i afrohej pikës së penalltisë duke xhongluar me topin, i cili rrotullohej në gishtin tregues të dorës së djathtë. Sikur galiciani ta kishte parë veten miliona herë në situata të ngjashme, në tensionin e finales së një Champions League të zgjidhur në penallti me kuadrin e rivalitetit të madh madrilen në fuqinë e tij maksimale. Realiteti ishte se lojtari që iu afrua penalltisë për t’u përballur me Jan Oblak kishte luajtur gjithsej 330 minuta në Champions. Historia e tij e penalltive ishte e kufizuar në zero. Në fakt, deri më sot, përveç gjuajtjeve sepse Lukas ishte një nga gjuajtësit këtë sezon në “Etihad”, ai ka vetëm një penallti të realizuar në karrierën e tij: kundër Fuenlabrada në Kupën e Mbretit në tetor 2017. Ai e shënoi atë për të mbyllur ndeshje (0-2). Në “San Siro”, pas ritualit të denjë për arenën e cirkut, Lukas puthi topin, qëndroi përballë tij, bëri disa hapa në të majtë dhe mundi Oblak, i cili ishte pothuajse i shtangur dhe pa topin të kalonte pas tij në të majtë, jo shumë larg të.
Nuk ishte penalltia më e mirë në botë, por ishte perfekte, sepse përfundoi në rrjetë. Festimi i Lukas ishte në nderim të fanellës së Madridit. Ishte e para nga pesë goditjet e kthyera në gol nga “los blancos”, që u kthyen në Madrid me të njëmbëdhjetën me vete (Undécima), pasi penalltia e katërt e Atletikos goditi shtyllën dhe Kristiano shënoi atë përfundimtaren për Realin. Lukas Vaskez, për gjakftohtësinë dhe trimërinë e tij, u bë imazhi i finales për Realin. Ditë më vonë, në përqendrimin e kombëtares, për shkak se Lukas ishte surpriza e Del Boskes për “Euro 2016”, anësori i Spanjës dhe Realit foli me “Marca”-n për atë që përjetoi në “Meazza” (Meaca). “Kur fryu fishkëllima e fundit, iu afrova ndihmësit të Zidanit dhe i thashë se doja të gjuaja. Më pas ai më tregoi tabelën dhe unë isha i pari në gjuajtësit e penalltive. Në atë moment isha i sigurt se do ta shënoja. Doja ta gjuaja, sepse isha i sigurt se do ta dërgoja në rrjetë. Dhe nuk gabova” tha Lukas, i cili e bëri topin që rrotullohej të dukej i natyrshëm sikur të ishte një “globtroter” nga Harlemët e famshëm. “Nuk isha i vetëdijshëm për atë që po bëja”, shtoi ai.
KAPRIÇOT E FUTBOLLIT – Fitimi i Ligës së Kampioneve ishte fundi i një sezoni që filloi në mënyrë të keqe për Madridin. Florentino, me nivel zero bindjeje, u dorëzua, kështu që zëvendësuesi i Ançelotit ishte Rafa Benítez. Në janar, presidenti i Realit shkarkoi spanjollin dhe prezantoi Zidanin. Pavarësisht gjithçkaje, epoka e Benitez la gjëra për të ardhmen, si mesfusha e formuar nga Kasemiro, Kros dhe Modric dhe besimi te Lukas. Galiciani u rikuperua pas një viti të mirë në huazim te Espanjoli. Ajo anije që lëvizte në ujëra të turbullta ndryshoi rrënjësisht kurs kur timoni kaloi në duart e Zidanit. Madridi rikuperoi aq shumë terren nga Barcelona saqë ishte një pikë pas 91-të të blaugranave. Dhe në Evropë ata mundën Romën (0-2 dhe 2-0), kaluan Volfsburgun (2-0 dhe 3-0), rrëzuan eliminuan Sitin (0-0 dhe 1-0) dhe në Milano vendosën të njëmbëdhjetën. Ajo me imazhin e Lukas që ecën drejt lavdisë.
PANORAMASPORT.AL
