Sasia e kafshatave të hidhura për t’u kapërcyer në më pak se një muaj po bëhet shumë e rëndësishme edhe për tifozët më optimistë të Milanit.
Fillimisht shkarkimi i Paolo Maldinit dhe Frederik Masarasë, më pas shitja e Tonalit, e në fund tallja me Turamin, që firmosi me Interin. Në mes të grushtit të shtetit të humbur edhe Ndika (shkoi te Roma) dhe shumë tentativave për transferim, pak a shumë të paralajmëruara që përfunduan në ngërç. Mesazhi i pashprehur, por mjaft i dukshëm është se projekti i çiftit të ri FurlaniMonkada, i stampuar në vetën e parë nga Xherri Kardinale, nuk po funksionon dhe, mbi të gjitha, nuk tërheq shumë nga lojtarët në qarkullim.
PROBLEME – Fakti është se koha po kalon – një vit më parë qershori u shpenzua plotësisht për negociatat e çuditshme për rinovimin e kontratave të Maldinit dhe Masarasë. Edhe sivjet, muaji i parë i markatos po ikën shpejt, problemet po shtohen dhe ekipi, në vend që të bëhet më i fortë, po zvogëlohet. Shembulli kryesor është mesfusha. Pa dashur të kthehemi në kohët e Kesit, i cili bëri një zgjedhje jete, për momentin kemi kaluar nga Tonali, Benaser, Kruniç dhe Brahim Diaz në Kruniç Pobega dhe Adli (largimit, sepse është padëshiruar për Piolin). Në organikë është edhe De Ketelare, por edhe pozita e tij duhet vlerësoj. Shpresa se diçka mund të përmirësohet është minimale.
NË DUKJE – Mesfusha është vetëm maja e ajsbergut, sepse nën ujë titaniku i kuqezinjve rrezikon të fundoset nga sulmuesit. Edhe këtu batanija më shumë e shkurtër që ekziston. Nga Ibra, Zhiru, Rebiç, Origi, Leao jemi te Zhiru, një vit më i madh, dhe Leao. fund. Për tre turne nuk janë shumë. Aq më tepër që marrëveshja e dështuar e Turamit i detyron drejtuesit e “djallit” që të investojnë në të paktën një lojtar për të përballuar koston e kartonit në vend që të devijojnë shpenzimet në mesfushë. Alternativa përreth? Të paktë ose aspak dhe në fakt nga “Casa Milan” po përpiqen të zbresin në pistën e Lukakut, por pa e ditur se me çfarë shansesh suksesi.
CHAMPIONS DHE DËSHIRA – Pjesa tjetër e parave është me të drejtë imagjinative, me Samarxhiçin për të cilin sigurisht nuk duhej një algoritëm (mjaftoi të shihje performancat dhe shifrat e vitit të kaluar) dhe që gjithsesi Udineze nuk dhuron, dhe talentet e ndryshme të prodhuara në Spanjë dhe Hollandë. Deri tek Arda Gyler, ndoshta i vetmi investim i madh që do ia vlente absolutisht të bëhej. Por edhe në këtë rast, gjatë lëvizjes, do të jetë thelbësore të bindet lojtarin për cilësinë e projektit.
A do të ketë sukses Furlani? Tani për tani ka vetëm shpresë, ndaj për diçka të sigurt duhet pritur edhe ca. Mbetet për t’u zgjidhur edhe nyja e listës UEFA: nevojiten 4 lojtarë nga fusha e të rinjve dhe problemi lidhet me përfshirjen e mundshme të Primaveras dhe 4 italianë. Me Tonalin, edhe kjo listë ka ardhur duke u zbrazur e jo duke u mbushur. Tani pritet veç problemi i radhës nëse nga Milani nuk reagojnë.
PANORAMASPORT.AL
