Dy gola të pësuar kundër Torinos, dy gola të tjerë kundër Parmës dhe dy të pësuar nga Lacios: llogaritja është e lehtë për t’u bërë, janë gjashtë herë që Menja detyrohet të heqë topin nga rrjeta.
Padyshim dy mesatarisht çdo 90, në tre ndeshjet e para të ligës nuk kishin ndodhur që nga sezoni 1983-84. Në rrugëtimin në fillimin e vështirë të sezonit, për të mos thënë më të dobëtin e shekullit, të Milanit të ri të drejtuar nga Fonseka, nuk mund të mos niset nga të dhënat e praparojës, që pësoi shumë gola dhe, çuditërisht, në mënyra të tilla. Shumë i ngjashëm: kundërshtarë që futen mes linjave në anën e djathtë të mbrojtjes dhe pasimi për një sulmues të lënë të lirë në mes të zonës, i cili më pas shënon. Diçka që zona e “Milanello”s e njeh mirë sepse ishte një nga kritikat e bëra edhe ndaj Piolit, një nga arsyet pse golat e shumtë të shënuar (një konstante tjetër e pandryshuar) sjellin në fund më pak pikë seç priten.
FAJE – Do të ishte shumë e lehtë të citojmë “rastin” Hernandez-Leao (për të cilin do të flasim veçmas) për të pyetur veten nëse Fonseka e ka situatën në dorë apo po përpiqet të shkojë më tej. Përpjekja për të kuptuar pse një skuadër që në pjesën e parë – pa disa gabime, si p.sh. ndërhyrja shpëtuese e menjëhershme të Pavloviçit, që pak më pas u dha epërsinë kuqezinjve në përgjithësi ka rendin e saj, vrapon, lufton dhe ngre barika – teksa më pas është e aftë të rrëshqasë aq sa për të shënuar pësuar gola në tre minuta.
MISTERE – Zgjedhja për të lënë fillimisht jashtë Teo dhe Leao shpjegon vetëm pjesërisht diçka që duhet të deshifrohet edhe për sa i përket ekuilibrit taktik dhe mentalitetit në një fillim sezoni, i cili, për sa i përket numrave të renditjes, na kthen në 2011-12. Jemi në fillim të sezonit, duhet thënë, por ndërkohë Fonseka ka futur në tre ndeshje formacionin e tretë të ndryshëm. Dh nuk bëhet fjalë vetëm për rregullime për shkak të lodhjes apo nevojës për t’u përshtatur me kundërshtarin: nga duke alternuar Joviçin dhe Okaforin në vend të Moratës deri të pafuqia për të vendosur mes Kalabrias apo Rojalit. Pa harruar në përdorimin fillestar të Salmakersit që më pas u shit (e njëjta situatë për Benaser, i cili megjithatë aktualisht është ende në Milanello). Ndërkohë mistere duke kuptuar se kush, në të ardhmen, do të duhet të bashkëpunojë me Fofanën midis Reijnedersit dhe Musahut.
EDHE LAJME TË MIRA – Pavloviç, i cili duket i pamposhtur një kundër një dhe gjithashtu theu akullin në “Olimpico” (edhe pse dy golat e Lacios erdhën nga personi që duhej të ishte i markuar. Ja që duhet ta “falim” serbin për shkak të pasigurive në mbrojtje të shokëve të tij të cilët nuk e kanë ndihmuar kurrë). Pozitiv edhe Tami Abrahami. Anglezi, menjëherë i guximshëm dhe i etur për të hyrë në një mënyrë të lojës që i duket e pëlqyeshme. Pas pushimit të kombëtareve, kalendari parashikon Venecian dhe më pas Liverpulin për debutimin në Champions. Menjëherë më pas, edhe derbi kundër Interit. Deri atëherë Fonseka do të duhet të përpiqet të ketë ide më të qarta, duke shpresuar se skuadra do ta ndjekë, pasi për momentin nisja e kësaj aventure ngjan, në një farë mënyre, me atë të Garcias te Napoli sezonin e kaluar. Dhe nuk përfundoi aq mirë …
PANORAMASPORT.AL
