Kush nuk e mban mend Tomas Brolin?
Sulmuesi suedez, që periudhën e tij më të suksesshme e lidhi me ngjyrat e Parmës, klubi me të cilin arriti të triumfojë në vitet 1990 edhe në Evropë.
Në Itali u imponua me Kupën e Italisë 1991-1992, më pas iu dha parmalatëve një epikë kontinentale të papërsëritshme: Kupën e Fituesve të Kupave dhe Superkupën UEFA më 1993, si dhe Kupën UEFA 1994-1995.
Ai u tërhoq nga futbolli në moshë shumë të re, vetëm 28 vjeç, i lodhur nga një jetë që i dha më shumë stimuj, dhe u zhyt në dhjetëra aktivitete të tjera.
Ndër këto, ai u përpoq të depërtonte në botën e muzikës, TV, pasurive të patundshme, pastaj në universin e botës së pokerit profesionist, deri në investime në fushën e kateringut dhe këpucëve.
Sot, Tomas Brolin ka arritur të gjejë një vend të rëndësishëm për veten në botën e sipërmarrjes, por në një fushë krejtësisht të ndryshme: falë kompanisë së tij të gjeneratës së fundit të fshesave me korent që ka pushtuar Suedinë. Një ide që lindi thuajse rastësisht dhe që ishte baza e tërheqjes së tij të parakohshme nga futbolli. Një episod që fjalë për fjalë i ndryshoi jetën.
“Tërheqja ime nga futbolli? Sinqerisht isha i lodhur nga stërvitjet çdo ditë dhe projekte të tjera ishin në kokën time, – tha ai për “The Sun”. – Në momentin që vendosa të mos luaja më, një burrë m’u afrua. Ai ishte një personazh i çuditshëm, një shpikës dhe më propozoi idenë e tij të fshesës me korent. Unë u tërhoqa fjalë për fjalë nga ai dhe hapa një kompani me të, shkruan Telesporti.
Ishte shtytja që nuk më dha më dëshirën për t’u rikthyer në fushë. Në atë kohë të gjithë më thanë se në moshën 28-vjeçare ishte shumë herët për t’u tërhequr, por varet nga ajo që ke bërë në ato 28 vite. Personalisht kam bërë shumë në karrierën time. Jeta është shumë e shkurtër për të bërë gjëra të mërzitshme. Nuk bëj më gjëra që nuk më pëlqejnë”.
Por ajo kompani nuk ishte interesi i vetëm i Tomas Brolinit të ri, i cili përqafoi filozofinë e tij për të mos u mërzitur, fjalë për fjalë, duke ndërmarrë një sërë aktivitetesh që nuk kishin më asnjë lidhje me futbollin.
Për shembull, paraqitjet e tij në turnet e “Texas Hold’em Poker”, të cilat u bënë “virale” në internet, në dekadën e parë të 2000-shit shkaktuan një sensacion. Ato nuk ishin sporadike, por gjithnjë e më të shpeshta derisa vetë Brolin pranoi se kishte ndërmarrë një karrierë si lojtar profesionist pokeri. Derisa edhe kjo e lodhi.
Ashtu si muzika. Sepse Brolin prodhoi edhe një disk, duke krijuar një grup, “Friends in Need” me dr. Albanin, Matias Frisk dhe një tjetër legjendë të sportit suedez, Bjon Borg. Një eksperiencë që, megjithatë, në fund nuk e përfshiu atë më shumë se disa videoklipe dhe miqësisë ende mjaft të fortë që e lidh me dr. Albanin.
Më pas, përpjekje të tjera për t’i dhënë një element të shtuar përditshmërisë, për të mbushur mërzinë dhe zbrazëtinë e ditëve pa ndeshje dhe stërvitje. Dhe kështu e gjejmë Tomas Brolin duke investuar në botën e këpucëve, duke krijuar një markë të re këpucësh.
Më pas u zhyt në pasuri të paluajtshme së bashku me babain e tij, duke investuar në apartamente dhe gjithashtu duke u angazhuar në botën e marketingut, me disa reklama të njohura në Suedi. Së fundi, edhe sipërmarrës në sektorin e restoranteve, ende në vendlindje. Në Stokholm i dha jetë krijimit të tij të fundit, “Undici”, në italisht për nder të numrit të fanellës që veshi në ditët brilante me Parmën.
