Paolo Maldini, ish-drejtori i zonës teknike të kuqezinjve, foli sërish dje, i ftuar i Giacomo Porettit në PoretCast-in e tij.
Kjo është analiza e tij për karrierën që pati si futbollist:
“Kam luajtur për 25 vite, e kam filluar me Baresi dhe e mbarova me Pato.
Kam parë breza të ndryshëm. Gjeneratat kanë ndryshuar, aspekti vërtet i ndryshëm tani janë rrjetet sociale, ka shumë presion.
Pastaj ka raste me shumë pritshmëri, në familje të caktuara e kupton që je diamanti i ashpër dhe ke shumë presion. Futbolli është një sport ekipor, ka lojtarë të etnive të ndryshme, nuk duhet të mendosh vetëm për veten, por për të mirën e ekipit. Ndonjëherë ju duhet të punoni vetëm për partnerin, sepse nuk është një ditë e mirë për të. Lojtarët nuk janë gjithmonë të vetëdijshëm për fuqinë që kanë mbi fansat”.
Familja: “Kam marrë shumë dashuri nga prindërit e mi, solidaritetin e vëllezërve. Këto janë gjëra që më mbeten gjithë jetën.
Ne duhet të përpiqemi t’i rrisim kështu gjeneratat e reja. Ju duhet të dini se te cilët njerëz mund të mbështeteni në kohë nevoje. Babai im nuk jetonte shumë mirë duke imituar Teo Teocoli (qesh)”.
Botërori 2002: “E dija që do të ishte eksperienca ime e fundit me kombëtaren, kështu që për mua largimi nënkuptonte ndërprerjen e asaj gjëje të bukur, që ishte kombëtarja. Të luash për Italinë, të dëgjosh himnin, është një përvojë dërrmuese.
E tmerrshme ta përfundoja karrierën në kombëtare me arbitrin Moreno… Në vitin 2002, skuadrat nuk u takuan për të shtrënguar duart. Tommasi e kishte zakon të shtrëngonte dorën me arbitrin, por ai nuk pranoi, aty kuptuam diçka… Vërtet i thamë shumë. Unë e ofendova në spanjisht, vetëm për t’u kuptuar, por ai nuk më nxori jashtë (qesh)”.
Për derbet me Interin: “Kam filluar të luaj fare i ri, kur arrin në dhomën e zhveshjes e kupton se si je, mirë apo jo, gjithçka është çështje tensioni. Ne kishim derbi edhe në Champions League, ju kujtohet? (qesh) Në ato raste tensioni ishte në nivelet më të larta.
Pastaj, më vonë, kur arrin një moshë të caktuar, thjesht mezi e pret atë ndeshje. Kur më pyesin se çfarë më mungon, përgjigjem me ambientin e dhomave te zhveshjes dhe ajo perzierje frike dhe emocioni para ndeshjes, kontakti dhe adrenalina e njerëzve. 80 mijë persona janë shumë. Unë kam luajtur më shumë derbi nga të gjithë”.
