Xhanluixhi Bufon, ish-portieri legjendar i Juventusit dhe i kombëtares italiane, ishte i ftuar në episodin e fundit të “Domenica In”, ku prezantoi autobiografinë e tij “Rrëzohu, ringrihu, rrëzohu, ringrihu sërish”.
Gjatë intervistës, ai ndau reflektime të thella mbi karrierën e tij dhe rritjen personale nga gabimet që ka bërë. Ish-futbollisti nënvizoi gjithashtu rëndësinë e përballjes me përgjegjësitë, duke u shprehur: “Mund të përmirësohesh nëse i paguan personalisht gabimet, nëse ato të lëndojnë apo të poshtërojnë vërtet. Kështu kam bërë unë me gjërat me të cilat jam përballur në jetë. Nëse qëndroni dhe përballeni me to, atëherë ndiheni më të fortë. Nëse, megjithatë, dikush paguan për gabimet e tua, ti mbetesh ai djali me vlera boshe…”
FAMILJA Ish-futbollisti zbuloi një anë intime dhe të dashur duke folur për lidhjen e fortë që ka me familjen, e cila e ka formuar që në fëmijëri. Ai ndau kujtime të bukura nga kohët e kaluara me gjyshërit e tij gjatë dimrit, ndërsa prindërit e tij ishin të zënë në punë. “Aty më linin shpejt dhe iknin për të shmangur dhimbjen e ndarjes, padyshim e bënin për shkak të punës. Që në ditën e parë, në atë kontekst, ishte një jetë e këndshme për mua, shpejt u mësova me atë situatë të re”, ka zbuluar Bufon.
Më pas ai shtoi: “Një mëngjes u zgjova dhe pashë këtë pikë sureale krejt të bardhë dhe nuk e dija se çfarë ishin ato flokë që po binin. I intriguar, ende me pizhame dhe në një të ftohtë të pabesueshëm, gjeta një grumbull dëbore dhe u zhyta atje. Më mori gjyshja ime të lagur, atë ditë unë u ndërrova 7 herë. Në një moment të caktuar gjyshja ime nuk më la të dilja më”. Duke reflektuar mbi lidhjen familjare, Bufon shtoi: “Lidhja me familjen time është e pabesueshme… është pjesa që shëron zemrën e secilit prej nesh, familja është një mënyrë për të mos u larguar shumë nga njerëzimi që shpesh e neglizhojmë ndoshta për shkak të suksesit apo angazhimeve”.
DEPRESIONI Gjatë intervistës Bufon ndau një moment jashtëzakonisht personal dhe prekës në jetën e tij, duke treguar përvojën me atakët e panikut dhe fillimin e depresionit me të cilin u përball rreth moshës 25- vjeçare. Duke folur për shqetësimin mendor që përjetoi, ish-lojtari i Juventusit tha:
“Kisha dy ose tre muaj që ndihesha i dobësuar, mendja ime ishte e turbullt dhe e paqartë. Kisha një apati dhe dembelizëm të pazakontë brenda meje dhe kjo më trembi. Ishte sikur isha i pushtuar nga dikush tjetër, nuk ndihesha si vetvetja, edhe kur ishte puna për të bërë zgjedhjet e jetës. Në moshën 25 vjeçare, kjo gjë më goditi shumë.” Gigi më pas tregoi një episod emblematik që e bëri të kuptonte seriozitetin e situatës: “Gjatë stërvitjes para një ndeshjeje, Juve-Rexhina, po bëja nxemjen dhe ndjeva dëshirën për t’u larguar nga ajo që po bëja, si diçka që nuk mund ta dominoja, sikur do të më shpërthente gjoksi”.
RINGRITJA “Unë fola me trajnerin dhe thashë se nuk mund të luaja: “Nuk kam mendjen në vend, nuk kam asgjë.” Ai i frikësuar më kërkoi të prisja, por nuk doja t’ia dija. Kur thirrën portierin e dytë, Antonio Kimentin, u bëra i kthjellët dhe thashë me vete:
“Nëse nuk luan tani dhe largohesh nga kjo ndeshje, nëse ndodh edhe herë të tjera do të bësh të njëjtën gjë”, tha Bufon. Duke kujtuar momentin në të cilin vendosi të përballej me problemin, ish-futbollisti tha: “Ndoshta ishte sikur nuk isha i kënaqur me pjesën tjetër të jetës sime. Një sëmundje e brendshme që ndoshta nisi që andej, sepse lumturia ime ishte kërkimi i një të ardhmeje me dikë që ende nuk e kisha parë”, përfundoi legjenda bardhezi.
PANORAMASPORT.AL
