Falë ndeshjeve të përfaqësueseve, janë gati dy javë që flitet për Juventus-Inter.
Disa orë dhe, mund të thuhet më në fund, fusha do të flasë.
Një rivalitet i përjetshëm, i nxitur në dekadat e fundit, por që mori flakë 60 vjet më parë, logjika i tregon si favoritët për titull, renditja që i sheh ata në dy vendet e para.
Dy skuadrat janë padyshim më të mirat në Serie A, me Napolin që megjithatë ka paguar për ndryshimin e drejtimit teknik. Interi praktikisht ka dy skuadra, Juve një mbrojtje të hekurt dhe mundësinë e zgjedhjes mes katër sulmuesve të nivelit të lartë.
Edhe ndeshja e mbrëmjes së sotme, pa mungesa të rëndësishme nga të dyja palët, tregon më të mirën e kampionatit. Pa Danilo, Ëeah dhe me një Locatelli të mavijosur, Allegri ende mund të krijojë një sektor mbrojtës të testuar mirë (Gatti-Bremer-Rugani) që është e vështirë për t’u kaluar.
Edhe në mesfushë, me McKennie, Miretti dhe Rabiot, të ndihmuar nga jashtë nga Cambiaso dhe Kostic, ai ka mundësinë të ndërthurë fizikun dhe cilësinë për të kthyer aksionin dhe për të shkaktuar çiftimin Chiesa-Kean.
Inzaghi nuk ka dy lojtarë të rëndësishëm në mbrojtje (Pavard dhe Bastoni), por mund të vendosë një sektor mbrojtës të përbërë nga Darmian, De Vrij dhe Acerbi. Le të themi se ka fatkeqësi edhe më të këqija… Mesfusha dhe sulmi janë titullarët, me të metën e vetme, mungesën e Sanchez-it, si alternativë ndaj dyshes Lautaro-Thuram.
